Om correct om te gaan met complottheorieën, is het belangrijk ze te begrijpen. Welke strategieën gebruiken complotdenkers, wat motiveert hen? Hieronder volgen enkele eigenschappen van complottheorieën waar je rekening mee moet houden als je er mee geconfronteerd wordt.
Via nieuws en sociale media krijgen kinderen soms gewelddadige beelden en sensationele koppen te zien. Berichten over aanslagen horen daar ook bij, dus is het belangrijk rekening te houden met de impact van zo’n berichtgeving op hen. Na elke aanslag regent het berichten van kinderen die bang zijn. Ook de jongsten worden ongerust en zoeken steun bij elkaar.
De voorbije maanden lazen we berichten over aanslagen in Londen, Manchester, Bagdad, Arish en Brussel. Elke aanslag is uniek, maar toch kunnen we een bepaald patroon herkennen in de berichtgeving. Het duurt meestal enkele dagen voor er duidelijkheid is. En in het begin is onvolledige (of zelfs nietszeggende) informatie, aangevuld met fake news schering en inslag, gepaard met nietszeggende berichten op sociale media en allerlei ‘zogenaamde’ experts die een bepaalde agenda proberen door te drukken.
Karrewiet schreef een artikel met tips voor kinderen die zich bang of triest voelen. In de maanden daarvoor lieten meer dan 400 kinderen onderaan die Karrewietpagina met tips weten dat ze wel degelijk bang of triest zijn. Dat geweld kinderen aangrijpt is niets nieuws: in Europees onderzoek vertelden kinderen ons dat ze geweld zien op internet veel erger vinden dan expliciete seksscènes.
Net als iedereen gebruiken extremistische groepen het internet om te communiceren met video, online magazines, chatgesprekken … Hun propaganda die oproept tot haat en geweld is makkelijk online te vinden.
Moeten we ons dan zorgen maken dat jongeren gaan ‘online radicaliseren’?
Twee verschillen tussen sociale media en traditionele media, maken van sociale media handige tools voor extremistische groepen:
