Online privacy is een actueel probleem. Onze gegevens circuleren immers steeds meer, enerzijds omdat we gebruik maken van allerlei online diensten, anderzijds omdat we ze zelf online zetten. Betekent dit dat onze online privacy ‘onder druk’ staat? Of is er een evolutie  in de manier waarop wij het begrip privacy invullen?

Afgelopen jaar was er heel wat media-aandacht voor privacy op het internet of het gebrek eraan. De overheid kijkt en leest mee. En ook de Facebook’s en Google’s van deze wereld hebben toegang tot heel wat persoonlijke informatie. Ze zijn op de hoogte van ons dagelijks doen en laten, van wat we al dan niet kopen, onze zoekgeschiedenis, waar we ons bevinden en welke foto’s en informatie we delen en met wie. Nadien wordt deze informatie verwerkt door statistische programma’s en leidt het tot nieuwe inzichten over de internetgebruiker om ons bijvoorbeeld te benaderen voor commerciële doeleinden. We hebben hierdoor geen volledige controle meer over wat er met onze online gegevens gebeurt.

Maar toch geven we meestal zelf toestemming voor, een vaak verregaand, gebruik van onze online gegevens. Het is algemeen gekend dat mensen de algemene voorwaarden van een applicatie, een sociale netwerksite, of andere online diensten waarvan ze gebruikmaken vrijwel meteen aanvaarden. Iedereen klikt automatisch op “akkoord” en geeft zijn e-mailadres prijs zonder hierbij stil te staan. Dit gebeurt vaak zonder dat je er erg in hebt of omdat je geen zin of tijd hebt om de kleine lettertjes te lezen. Ook zetten mensen vaker zelf informatie online. Niet iedereen is zich bewust van de gevolgen. Daarom is er nood aan inzicht in het belang van het beschermen van hun online identiteit en de mogelijkheden van controle. “Voor je eigen privacy ben je met andere woorden zelf je kompas, voor die van een ander is het de persoon in kwestie. Denk dus twee keer na voor je een commentaar met je naam erbij op een publieke website zet, stel je Facebookprofiel in zodat je toestemming moet geven vóór iemand je kan taggen, geef je telefoonnummer enkel door als iemand je effectief moet kunnen bellen, durf te vragen waarom iemand je geboortedatum nodig heeft… en denk ook aan de ander als je zijn gegevens zou willen doorgeven. Het zijn kleine, maar gezonde privacyreflexen”, zegt de Privacycommissie. Want zelfs de Privacycommissie vindt het al te gek om de voordelen van technologie uit privacyoverwegingen links te laten liggen.

Daarom is 28 januari door de Europese raad uitgeroepen tot ‘Data protection day’. Over heel de wereld worden op die dag elk jaar acties ondernomen om mensen te informeren over waarom organisaties online informatie en persoonlijke gegevens verzamelen, welke online gegevens verzameld worden, en welke rechten zij hebben tot het verwerken van deze gegevens. Met de ‘Data Protection Day’ wil men het  bewustzijn ten aanzien van online privacy en de risico’s die hieraan verbonden zijn vergroten.

Meer informatie over online privacy kan je onder het dossier online privacy terugvinden.