In vier lerende netwerken met 60 sociaal werkers overleggen we een dag per maand hoe we vanuit onze organisaties actief kunnen zijn op Facebook, LinkedIn en Twitter.

Honderden vragen

Sociale netwerken zijn ‘hot’ maar voor welzijnsorganisaties toch niet zo evident. Want wie wil er nu een Centrum voor Algemeen Welzijnswerk, een pleegzorgdienst of een voorziening voor personen met een beperking liken? Heeft het wel zin om tijd in een Facebookpagina te investeren als slechts 20% van wie ons leuk vindt onze berichten ziet? Hoe scherm ik als medewerker mijn privéprofiel af voor mijn cliënten? En wat zet ik wel en wat niet op mijn werkaccount? Hoe ga ik vanuit de Bijzondere Jeugdzorg om met gasten die – ongevraagd en soms ongewild - foto’s van elkaar op Facebook zetten? Kan ik wel antwoorden op een persoonlijke hulpvraag via Facebookchat; want al wat we communiceren wordt toch eigendom van de sociale netwerksite? En hoe zeker mag ik er van zijn dat die privé-info niet ‘lekt’? Is al dat getweet wel relevant voor ons werk? Hoe plan ik welke berichten ik online zet? En met welke frequentie post ik die? Bovendien: wanneer zou ik dit werk erbij nemen? Over een communicatiedienst en veel middelen om berichten te boosten beschikken we niet.

Begrijp me goed: dit lijstje is maar een topje van de ijsberg. We verzamelden op onze eerste bijeenkomsten van de lerende netwerken zo’n 213 vragen. Niet bedoeld als een muur van weerstand of als argumenten om weg te kunnen blijven van de sociale media. Wel vanuit de overtuiging dat we antwoorden willen vinden. Broodnodige antwoorden want onze bezorgdheden om professioneel te communiceren via sociale netwerksites zijn legitiem. Je vindt al onze vragen in deze checklist.

Schoorvoetend de eerste stapjes

Toegegeven – sociaal werkers zijn mensen. Als hulpverlener houd ik van face-to-facecontacten en ga ik liever met mensen live aan tafel zitten dan achter mijn computer te kruipen of via onze smartphone te communiceren. Maar eigenlijk wil ik ook dààr zijn waar onze doelgroep en hulpvragers zijn … en dat is meer en meer ook online. Ik surf eerst wat Facebookers en –pagina’s af om te zien hoe onze collega’s en hun organisaties het aanpakken. Ik volg een aantal ijverige Twitteraars en sta verbaasd hoeveel mensen ook reeds vanuit de welzijns- en zorgsector actief zijn. Dan volgen de eerste berichten. Soms aarzelend – vol verwachting of ze gezien of geliket worden. Sommige collega’s zijn reeds sinds 2008 actief op Facebook. Ze waren er snel bij en ontwikkelden reeds een mooi netwerk. Ze bekennen wel dat ze vanuit hun vertrouwde veelgebruikte instellingen op Facebook werken. Een bericht vooraf plannen, een tweet tegelijkertijd ook op Facebook delen of via bijvoorbeeld Hootsuite een dashboard hebben om communicatie via diverse sociale media te beheren …

Het zijn voor velen van ons ontdekkingen waarop we heel verschillend reageren. Verbaasd over wat er mogelijk is en tot welke perspectieven dit biedt enerzijds. Anderzijds wat overrompeld omdat het telkens weer nieuwe tips en mogelijkheden zijn die aandacht vergen. Ik dreig verloren te lopen. Eénmaal iets gedemonstreerd krijgen helpt me immers niet om de kneepjes onder de knie te krijgen. Maar het triggert … het is verleidelijk om de technische mogelijkheden verder te verkennen … en tegelijkertijd wil ik er ook geen tijd mee verliezen. Het is werktijd … en dus worstel ik met efficiëntie én effectiviteit … Ja - ook in de ‘softe welzijnswerksector’ wordt economisch met tijd en middelen omgesprongen.

Deugddoend ervaringen uitwisselen in de Facebookgroep

Maar ik ben blijkbaar niet alleen. In de gesloten Facebookgroepen van dit project (dat door Cera en Arteveldehogeschool wordt ondersteund) posten we berichten waarop we méér dan een ‘like’ willen krijgen. We willen échte reacties krijgen of nieuwe posts uitlokken. De tips van bijvoorbeeld www.corinnekeijzer.nl, www.frankwatching.nl of zelfs van de helpfunctie in Facebook helpen me. Benieuwd wat de ervaringen van de andere deelnemers uit het lerend netwerk opleveren. En benieuwd of nà dit lerend netwerk de social mediadynamiek vanuit onze organisaties blijft voorduren. Ik houd jullie op de hoogte over wat ik opstak in een volgende blogpost.

Dit artikel is geschreven door Philippe Bocklandt.