Vrouwen en games
Vrouwen spelen geen digitale games? Think again! De tijd dat digitale games uitsluitend voor een jong, mannelijk publiek bedoeld waren, ligt al eventjes achter ons. Cijfers wijzen erop dat gaming steeds meer ook een hobby is voor niet-traditionele spelers zoals ouderen en vrouwen. In Vlaanderen blijkt de verhouding man/vrouw bijna evenredig te zijn met 54% mannelijke gamers en 46% vrouwelijke gamers (Digimeter, 2013). Ondanks deze positieve trend, zijn vrouwen aarzelend om zich een identiteit als gamer toe te eigenen. Vaak geven ze te kennen wel digitale games te spelen, maar bestempelen zichzelf toch niet als een “gamer”.
Mannen spelen langer en meerdere game genres
Hoewel de genderbalans gelijk opgaat, spelen mannen voor langere tijdsperiodes dan vrouwen. Terwijl mannen uren gekluisterd kunnen zitten aan hun scherm, spelen vrouwen vaak maar een halfuurtje, bij wijze van tussendoortje. Ook proberen mannen vaker meerdere game genres uit in vergelijking met vrouwen die vooral zweren bij “casual game genres” (Vermeulen & Van Looy, 2014). Dit soort genre staat vooral bekend om zijn korte en eenvoudige game play zoals de typische spelletjes op Facebook. Vaak worden deze games door de gamer community bekeken als het tegengestelde van “hardcore games” die grafisch sterk zijn en complexe game mechanics bevatten. Hierdoor groeide de opvatting dat casual genres, die juist populair zijn bij vrouwen, geen “volwaardige” digitale games zijn.
Verdoken gamers
Vrouwen zijn vaak “verdoken gamers”. Ze verstoppen hun game activiteiten en hierdoor ook hun game identiteit. Als gevolg hiervan denken vrouwen dat er weinig andere vrouwelijke gamers zijn terwijl ze vaak gewoon niet wéten dat hun vriendinnen spelen. Deze onzichtbaarheid van vrouwelijke spelers is ook merkbaar op publieke plaatsen waar gaming een centrale rol aanneemt. Denk maar aan gameshops of LAN-parties waar vooral mannen aanwezig zijn of actief deelnemen. Ook binnen de huishoudelijke context wordt deze lijn doorgetrokken en heerst er een typische “bedroom culture” waar vrouwen vooral games spelen in privéruimtes. Deze onzichtbaarheid van vrouwelijke gamers voedt het idee dat vrouwen niet gamen of hierin geen interesse zouden hebben.
Mannelijke geschiedenis
De geschiedenis van digitale games is er één waar mannen op hun wenken bediend werden. De eerste games richtten zich met hun competitieve en gewelddadige inhoud vooral op een mannelijk doelpubliek. Deze traditie werd verdergezet door de spelers van deze games die op hun beurt de volgende generatie gamedesigners vormden. Hoewel de game industrie doorheen de jaren meer aandacht kreeg voor niet-traditionele spelers, blijft de sector nog signalen uitzenden dat gaming een mannelijke bezigheid is. Vaak is de stereotiepe en geseksualiseerde representatie van vrouwen in games een belangrijk discussiepunt. Dergelijke representaties kunnen de indruk (opnieuw) opwekken dat games bedoeld zijn voor mannen. Initiatieven zoals Anita Sarkeesians Youtube kanaal (https://www.youtube.com/user/feministfrequency), bieden echter weerwerk en roepen op tot gewaarwording.
Grrl gamers
Hoewel er nog steeds een ietwat ongemakkelijke relatie lijkt te bestaan tussen vrouwen en gaming, zijn er veel positieve initiatieven zoals grrl gamers, vrouwelijke gaming clans en web communities, die helpen het bewustzijn te verhogen dat vrouwen gamen en dat hiermee niks mis is. Ze bieden de mogelijkheid aan vrouwelijke spelers om in een veilige omgeving te experimenteren, ervaring op te doen en om sociale netwerken op te bouwen met andere vrouwelijke spelers. Bovenal helpen dergelijke initiatieven om een identiteit als gamer zichtbaar en sociaal aanvaardbaar te maken.